tag:blogger.com,1999:blog-41986196761994065882024-03-13T04:03:27.071-07:00Mekincimekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.comBlogger26125tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-60902260971917600202008-10-22T00:05:00.001-07:002008-10-22T00:22:30.650-07:00Geliyorlar!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_AGsNNFk7Tzw/SP7SGeB7K4I/AAAAAAAAAIU/7NzEuULCqPU/s1600-h/000021.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://1.bp.blogspot.com/_AGsNNFk7Tzw/SP7SGeB7K4I/AAAAAAAAAIU/7NzEuULCqPU/s400/000021.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5259872423397501826" /></a>mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-88257799992726920482008-05-27T07:19:00.000-07:002008-05-27T07:26:17.034-07:00Daha da fazla<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://bp3.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/SDwYwSD4wRI/AAAAAAAAADI/qs2wPpnrc00/s1600-h/r001-028.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://bp3.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/SDwYwSD4wRI/AAAAAAAAADI/qs2wPpnrc00/s400/r001-028.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5205062487094378770" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br />Açmıştı kollarını<br />İki taneden fazlaydı<br />İsteği sarılmaktı<br /><br />Daha da fazla<br />Anlara, anılara<br />Yollara, uzaklara<br /><br />Önü açıktı.mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-48309720240597613192008-05-02T16:55:00.000-07:002008-05-02T17:03:54.449-07:00Galiba<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://bp0.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/SBuqYRBChXI/AAAAAAAAADA/rE_-SNwuWAY/s1600-h/G%C3%B6r%C3%BCnt086.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://bp0.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/SBuqYRBChXI/AAAAAAAAADA/rE_-SNwuWAY/s400/G%C3%B6r%C3%BCnt086.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5195933928963343730" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Hayat güzel galiba<br />Tek başına dansa alıştıkça<br />Ayva mı şeftali mi derken<br />Elmada tadına vardıkça<br /><br />Hayat güzel galiba<br />Izdırabı savuşturdukça<br />Kıvılcım mı kor mu derken<br />Güneşte karar kıldıkça<br /><br />Hayat güzel galiba<br />Kararları takmadıkça<br />Sağ mı sol mu derken<br />Kendini aşağıda bulmadıkça<br /><br />Yağmurda ıslanmayayım derken<br />O sırada doluyu düşünürken<br />Çırılçıplak ortada kalmadıkça<br />Hayat güzel galibamekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-46107432924406742972008-04-13T12:04:00.000-07:002008-04-13T12:09:12.897-07:00Postun da postu<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://bp1.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/SAJZ84MyEOI/AAAAAAAAAC4/IWA_ItvR0FE/s1600-h/G%C3%B6r%C3%BCnt137.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://bp1.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/SAJZ84MyEOI/AAAAAAAAAC4/IWA_ItvR0FE/s400/G%C3%B6r%C3%BCnt137.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5188808623097254114" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />kuramsal konuşmak için<br />uygulamada çürümek lazım<br />edebiyattı, sinemaydı<br />dilini kullanmak istiyorsan şahet<br />önce bi güzel yaşaman lazım<br /><br />ha ilham verenin doğasına gelirsek <br />o ayrı mesele arkadaşım<br />kendisi pek hoş olmuyor genelde<br />başka bir ortamda tartışalım<br /><br />yaşamak <br />kaçmamak<br />gazı pedalı şanzımanı<br />iyi ayarlamak lazım<br /><br />bıkmamışlar anlaşılan<br />sen sil baştan yapmışssın <br />postun da postuna geçerek<br />bunu onlara tane tane anlatmak lazım<br /><br />ki ayakların yere bassın.mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-14813809805853714392008-04-12T17:38:00.000-07:002008-04-12T17:53:13.801-07:00Nefes alma<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://bp1.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/SAFWMBoC9EI/AAAAAAAAACw/c3KG7O5IJDM/s1600-h/G%C3%B6r%C3%BCnt138.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://bp1.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/SAFWMBoC9EI/AAAAAAAAACw/c3KG7O5IJDM/s400/G%C3%B6r%C3%BCnt138.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5188523010302342210" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />nefes almayı yeni öğrenmeye başladım<br />şöyle içine çekip tadına varmayı<br />istanbul'un<br />senin<br />onun<br />bunun<br />hayatın<br /><br />hayatı 3 sene geriden takip edince<br />zihinsel göçebe<br />anladım ki <br />deplasmandaymışım<br />varlığım göze çarparmış<br /><br />asansör onun adı<br />ulan şair dedi diye sen de yazacan di mi buraya<br />önü mısır çarşısı<br />arkası kapalı çarşı<br /><br />nefes alma<br />nefes alma<br />nereye kadar<br />yeter be babacım üşüdük artık.mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-82004390185228860452008-04-07T12:59:00.000-07:002008-04-07T13:23:03.762-07:00From fire to Freud<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://bp0.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R_p9wmo-WCI/AAAAAAAAACo/Ca2YHviF_EE/s1600-h/La_Tour_Eiffel_en_1937_contrast.png"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://bp0.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R_p9wmo-WCI/AAAAAAAAACo/Ca2YHviF_EE/s400/La_Tour_Eiffel_en_1937_contrast.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5186596194830145570" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Yer: Paris. Tarih: 25 Şubat ila 25 Kasım 1937 arası bir gün.<br />Fotoğrafın çekilme sebebi: EXPO 1937, Exposition Internationale des Arts et Techniques dans la Vie Moderne.<br />İki rakip ideoloji birbirini tartıyor. Ortada kalan yapı ise modernizm meşalesinin elinden alınıp başkaları tarafından kullanılmaya başlanmasına tepkili ve bir o kadar da pasifize gözüküyor. Her tarafı alevlerin sarmasına iki sene var, sadece iki sene..mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-12777080708379388692008-04-06T08:54:00.000-07:002008-04-06T08:59:53.056-07:00Ode to a Screw<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'><p><object height='350' width='425'><param value='http://youtube.com/v/c8qJy2iCQNo' name='movie'/><embed height='350' width='425' type='application/x-shockwave-flash' src='http://youtube.com/v/c8qJy2iCQNo'/></object></p></div>
<br />
<br />You can fuck the lilies and the roses too.
<br />You can fuck the maidens who swear they’ve never been screwed.
<br />You can fuck the Russians and the English too.
<br />You can fuck the Germans and every pushy Jew.
<br />Fuck the Queens.
<br />Fuck the Kings.
<br />Fuck the boys with the very small dings.
<br />Fuck the birds, fuck the pigs, fuck the everything with a thorny twig.
<br />You can fuck the Astros and all nurses in white.
<br />You should fuck the uglies just to be kind and polite.
<br />You can fuck the Moon and June and the Sea.
<br />But before you fuck them first you must fuck me. mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-69869657887108680282008-04-03T11:27:00.000-07:002008-04-03T12:10:58.344-07:00Pseud Adamın Diyalogları<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://bp3.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R_Ukdmo-WBI/AAAAAAAAACg/MWUeN84TDt4/s1600-h/img0036.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://bp3.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R_Ukdmo-WBI/AAAAAAAAACg/MWUeN84TDt4/s400/img0036.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5185090636994205714" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Arayan(1): Odasını toplayan, kafasını toplarmış.<br />Arayan(2): Olgunlaştın sen iyice!<br />Arayan(1): Di mi? Zaten, gerçek olan kurgusal olma, kurgusal olan da gerçek olma gayretinde bu hayatta.<br />Arayan(2): Ya ya, coen biraderler de şans mı seçim mi olayına takık.<br />Aranan (lafa karışır): Gençler bırakın bu işleri. Eve kapanıp film izlemekle olmaz bu işler. Az laf çok iş.<br />Arayanlar (aynı anda): Öyle mi, Kahire'min Gülüüüüüüüüüüüüüüü! Memleketimin ihtiyarııııı!mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-23995832494266529142008-03-29T04:07:00.000-07:002008-03-29T04:28:37.241-07:00Mücerret Adamın Diyalogları<a href="http://bp2.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R-4l3Go-V9I/AAAAAAAAACA/fpnAGvBLwQo/s1600-h/img0023.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://bp2.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R-4l3Go-V9I/AAAAAAAAACA/fpnAGvBLwQo/s400/img0023.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5183121849755523026" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Arayan: Hah! Nerdesin ya? Aramadığım yer kalmadı seni bunca zamandır.<br />Aranan: E burdaydım hep.<br />Arayan: Nerdeydin?<br />Aranan: Hep olduğum yerde, gözünün önünde, evinin dibinde, kalbinin içinde.<br />Arayan: Ne diyorsun ya? Sanki gözüm de, evim de, kalbim de hiç değişmemiş gibi bunca yıldır.<br />Aranan: Değişmiş değişmesine de, pek bir yere varamamışsın bakıyorum.<br />Arayan: Ağzını topla be! Ne demek istiyorsun sen?<br />Aranan: Şunu demek istiyorum. Onca çabayı beni aramak için sarfedeceğin yerde, şöyle iki dakika soluklansaydın her şey çok farklı olabilirdi.<br />Arayan: Bir bok değişmezdi de. Hem gel bakayım sen şöyle yamacıma. Şöyle bir sarılayım, tadına bakayım, neymişsin bir anlayayım.<br />Aranan: Buyur misafirim ol.<br />Arayan: Eee? Hiçbir şey hissetmiyorum.<br />Aranan: Ne hissetmen gerekiyordu? Ne söylendi sana?<br />Arayan: Bilmem. Bilseydim daha önce bulurdum seni zaten. O yazıları kaleme alanlar, müzikleri besteleyenler, filmleri çekenler ne anlattıysa onu biliyorum.<br />Aranan: Düşündüğümden de aptalmışsın, göründüğünden de fasulyeymişsin. Milletin lafına takılıp yollara düştün değil mi beni bulmak için?<br />Arayan: Başladık yine hakaret serenatlarına. Ya kardeşim üstüme üstüme geleceğine, hissettirsene kendini! Bu ne biçim iş! Yoksa sen o değil misin?<br />Aranan: Ta kendisiyim. Öyle olmasa bu diyalog yazılmazdı boşu boşuna değil mi? Ucuz sürpriz sonlu bir film mi sandın sen hayatı ve de senin anlayışınla "Beni arama sürecini" yoksa?<br />Arayan: Başta vaadettğin hissiyatı vermediğin gibi, üstüne üstlük kalbimi kırmaya başladın. <br />Aranan: Haklısın. En iyisi sen git artık. Gördüğün gibi benden sana hayır gelmez.<br />Arayan: Nasıl ya? Napcam ben şimdi peki?<br />Aranan: Bilmem. Değişmeye devam et bakalım, nereye kadar yolun var bir görelim. Ona göre yeni bir yöntem geliştirmeye çalışırız.<br />Arayan: Ama hiç olmadı ya bu böyle.<br />Aranan: Oldu oldu.<br />Arayan: Arada bir ziyaretine gelsem, artık yerini de öğrendim hah?<br />Aranan: Hay hay. Ben hep buralardayım.<br />Arayan: Peki. Bana müsade o zaman. Yalnız. Son bir sorum olacak. Senin türünün tek örneği misin? Yoksa başkaları da var mı?<br />Aranan: Şimdi aklın çalışmaya başladı bakıyorum. Hep böyleydin zaten. Uyum sağlamaya başladığın anda, bulunduğun ortamdan ayrılmak üzere olurdun. En azından tutarlısın, bak bu da bir meziyettir. Değerini bil.<br />Arayan: Soruma cevap alayım.<br />Aranan: Aldığını varsayıyorum. Hadi beklerim yine, kendine mukayyet ol. Çok takma bu işleri kafana, görürsün zaten benden başkaları da var mı yok mu bu vesileyle. <br />Arayan: İyi. Peki o zaman. Görüşmek üzere.<br />Aranan: Selametle canım benim.mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-91197627156740517922008-03-21T16:55:00.000-07:002008-03-21T17:01:59.797-07:00Link to link<a href="http://bp0.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R-RLrGo-V7I/AAAAAAAAABw/liVUBGoTe1A/s1600-h/img0034.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://bp0.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R-RLrGo-V7I/AAAAAAAAABw/liVUBGoTe1A/s400/img0034.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5180348675271841714" /></a>Buranın hakkını veriyoruz ya güya, kabımıza sığamadık bir de şu adreste şube açtık efendim.<br />http://www.flickr.com/photos/mekinci/mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-6815175395716731682008-03-09T06:37:00.000-07:002008-03-09T07:36:35.650-07:00New York Stories<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'><p><object height='350' width='425'><param value='http://youtube.com/v/jjqihCfGkoA' name='movie'/><embed height='350' width='425' type='application/x-shockwave-flash' src='http://youtube.com/v/jjqihCfGkoA'/></object></p></div>
<br />
<br /> New York Stories tam bir trivia cenneti o yüzden direk bilgi bombardımanına başlıyorum. Filmin kendisi organize olamamış ben nasıl burada iki günlük blog yazarlığımla derli toplu bir yazı yazayım. Filmi izleme nedenim Woody Allen idi ne yalan söyliyeyim, o yüzden genelde Oedipus Wrecks üzerinden konuşacağım.
<br />
<br /> New York aşığı üç yönetmen. İkisi İtalyan, biri Yahudi. Scorsese (bazılarına) gereğinden fazla gerçekçi, Coppola anlamsız, Allen yine bal-kaymak.
<br /> Kirsten Dunst'in ilk olarak beyaz perdede (Allen'ın oynadığı karakterin mustakbel üvey-4 yaşındaki kızı şeklinde) göründüğü yapım.
<br /> Türk Reklamcılığının ilham kaynağı olarak Batı Kültürü Emülatorü Version 1.2'in bilimum yamaya ihtiyaç duyan kötü bir sürümünü kullandığının bir kanıtı daha.
<br /> Larry David'in kayda değer miktarda oyunculuğu var ve gerçekten çok komik (Seinfeld ve Curb Your Enthusiasm meraklılarına özellikle). Şu anki Larry neyse 1989'daki Larry de o. Aynı sinir, aynı stres, aynı tok ses. Tek fark askeri alan etrafına çekilen dikenli tel örgülerine benzeyen saçları. Allen'in Radio Days'inde de oynuyormuş Larry David.
<br /> Woody Allen'ın annesini oynayan teyzenin olayı (Mae Questel) sanırım eskinin orijinal çizgi filmlerinde bizim Temel Reis'in Safinaz'ını (Olive Oyl yani) ve de genç kızlarımızın kültür ikonu olarak pek bir sevdikleri Betty Boop'u yıllarca seslendirmiş olması. Yukarıdaki videodan tahmin edileceği üzere Woody Allen, annesini oynayan karakterin sesindeki cırtlaklığa bir hayli vurgu yapıyor.
<br /> Yine casting üzerinden bir gereksiz detay. Allen'in sağır ama sempatik teyzesini oynayan hanımteyze, Allen'in lisedeki biyoloji öğretmeniymiş.
<br />
<br /> Daha onlarca detay yazılabilir film hakkında. Scorsese'nin Life Lessons'ı, tutkulu ressamımız Nick Nolte'ye eşlik eden boyalı old school rock parçaları için izlenebilir, boşuna adam Rolling Stones hakkında belgesel çekmedi son zamanda. Aman Coppola'nın Life Without Zoe'suna bulaşılmasın, gerek yok. Allen zaten malum.
<br />mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-8777572238684095022008-03-06T13:52:00.000-08:002008-03-06T14:59:37.586-08:00There will be Brahms (or Blood whatever)<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'><p><object height='350' width='425'><param value='http://youtube.com/v/91pOqBcvQ7M' name='movie'/><embed height='350' width='425' type='application/x-shockwave-flash' src='http://youtube.com/v/91pOqBcvQ7M'/></object></p></div>
<br />
<br />"Cadenza often refers to a portion of a concerto in which the orchestra stops playing, leaving the soloist to play alone in free time (without a strict, regular pulse) and can be written or improvised, depending on what the composer specifies. This normally occurs near the end of the first movement, though it can be at any point in a concerto; an example is Tchaikovsky's First Piano Concerto, where in the first five minutes a cadenza is used. It usually is the most elaborate part that the solo instrument plays during the whole piece. At the end of the cadenza, the orchestra re-enters, and generally finishes off the movement on their own, or, less often, with the solo instrument."
<br />
<br />Yukaridaki tanımı wikipedia'dan direk aldım, çünkü öbür türlü cadenza denen terimi anlatacağım-tanımlayacağım derken ne lafı toparlayabilecektim ne de bu terim üzerinden (klasik müzikle bu kadar 'alaylı' (hani mektepli olmayan) bir şekilde ilgili olup, onla ilgili spefisik terimleri başka şeylere bağlamak zor bir şey olsa gerek) vurgulamak istediğim noktaya gelebilecektim (Bakın hala gelemedim!).
<br />
<br />Brahms yukarıda dinlemekte olduğunuz keman konçertosunu 1878 yılında çok sevdiği dostu, kemancı Joseph Joachim için yazmış hatta ve hatta solo kısımların bestelenmesi ve notaya dökülmesi sırasında Herr Joachim'in yardımına ziyadesiyle ihtiyaç duymuş. Cadenza diye adlandırdırılan doğaçlama, solistin orkestradan bağımsız coştuğu anlar kuşkusuzdur ki siz değerli dinleyici ve okuyucuların da dikkatini çekmiştir. Tıpkı Daniel Day Lewis'in (boşuna Oskar vermemişler adamcağıza) There Will Be Blood'da sinema izleyicisinin dikkatini çekmesi gibi. Ya da filmdeki Sunday kardeşlerin ikisini de başarıyla oynayan Paul Dano (hani şu Little Miss Sunshine'da, odasında kocaman Nietzsche resmi olan, bir süre hiç konuşmadan oynayan çocuk).
<br />
<br />Paul Thomas Anderson, There Will Be Blood'ın seyrek ama etkili, 'cadenza'vari öğeler içeren oyunculuklarının ne kadarını önceden planlamıştı bilinmez ama Credits'in devreye girmesiyle patlayan Brahms'ın kemanı, yarım saattir kelimelere dökmeye çalıştığım söz konusu analojiyi zihnime anında çakıverdi. Bravo sana Anderson ve de Brahms. Bravo sana Gidon Kremer ve de Daniel Day Lewis-Paul Dano ikilisi. Bravo sana Viyana Filarmoni ve de There Will Be Blood film ekibi. Geriye sadece notalar ve çağrıştırdıkları görsel malzeme kalıyor.mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-76917807815332972132008-03-02T13:26:00.000-08:002008-03-02T13:33:50.838-08:00Münevver Kafalar<a href="http://bp3.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R8scKaqho0I/AAAAAAAAABg/bvvY9g2YCp4/s1600-h/Go%CC%88ru%CC%88nt029.jpg"><img style="float:center; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://bp3.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R8scKaqho0I/AAAAAAAAABg/bvvY9g2YCp4/s320/Go%CC%88ru%CC%88nt029.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5173259562247103298" /></a><br />"Intellectuals are like mafia.<br />They only kill each other." <br />Stardust Memories, Woody Allen, 1980.mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-48074751517660543122008-02-24T14:19:00.000-08:002008-02-24T15:07:49.756-08:00Dertli dertli çal Tubacı<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'><p><object height='350' width='425'><param value='http://youtube.com/v/fYOsNp4O7AU' name='movie'/><embed height='350' width='425' type='application/x-shockwave-flash' src='http://youtube.com/v/fYOsNp4O7AU'/></object></p></div>
<br />
<br />If! film festivali geldi geçti ama bünyelerde bıraktığı etki maalesef geçen seneki gibi olmadı. Asıl gidilmesi gereken filmlere bilet almakta geç ya da tanıtım yazısına/yönetmenine/oyuncularına kanılıp, beklentisiz ama festival ruhu hevesiyle gidilen filmlerde kontrpiyede kalışımız, söz konusu sükut-u hayalin nedenleri olarak sayılabilir. Dün son kez Beyoğlu AFM Fitaş Salon 2'inin arka çıkış kapısından dışarıya adım atarken, beğeni hanemdeki skor 50% olarak gözüküyordu. 2 iyi film, 2 kötü film. Joy Division, You the Living; Southland Tales, Milkyway. Ben yine ucuz atlattım sanırım. %40'lık, %33'lük insanlar tanıyorum.
<br />
<br />Bu kadar sinema/festival/temaşa ukalalığı yeter. Elliye yakın kısa/uzun İskandinav günlük şehir yaşamına dair skeçten oluşan, You the Living'in (orjinal ismiyle Du Levande) biz izleyenlere kattığı en önemli şeylerden biri belki de, tuba denen denen nefesli enstrümanı solo dinlemenin ne kadar keyif verici olduğuydu. Kamera arkasındaki insan Roy Anderson'in kıdemli bir reklam filmi yönetmeni olduğunu okuyunca neden You the Living'İn bu kadar nesneler ve yalın olaylar üzerinden akıllarda yer ettiğini daha iyi anladım. Ticari kaygı güdülmüyor, hissiyat ve hassasiyetler pazarlanmıyordu belki. Ama yine de filmin kurgusu birbirinden bağımsız catchy enstantane ve karakterlerden ibaret olunca, insanın aklında sadece "tuba'nin o güzel tonu", "yakışıklı çocuğun yürüyen apartman dairesi içinde çaldığı blues vari melodi", "evinde teyp kaset eşliğinde davul çalışan şişko abi" gibi imgeler kalıyor. İsveç Sinema Akademisi bu gece sabaha karşı düzenlenecek olan Oskar Ödül Töreni'nde En İyi Yabancı Film dalında yarışmak üzere İsveç'i temsilen You the Living'i göndermiş. İddialı, cüretkar ama bir o kadar da gerekli bir hareket. Neden olduğuna sonra değiniriz artık. Videoda çalan Macar dansının tadını çıkarın ve sakın ha sakın benim gibi böyle sıkıcı mevzular üzerine kafa yormayın.mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-68066340258945912962008-02-06T03:42:00.000-08:002008-02-07T01:51:19.241-08:00Soluk siyah, kirli beyazSinirimi bozan bir şey var. Yurtdışında yüksek öğrenime 'kabul alma' maksadıyla, konuyla ilgili olanların malumu, alınması gereken sınavlar ve içerikleri canımı sıkan. Sınavların genel formatı, çektirdikleri fiziki ve zihni ızdırap faslını geçiyorum. Başka yazıya da bırakmıyorum. Ama bir konu var ki dikkatimi çeken, ya da sırf bana dokunan bilmiyorum, belirtmeden geçemeyeceğim. Dikkat ediyorum, işlenen metinlerin ya da topun size atıldığı writing, speaking kısımlarında verilen başlıkların büyük bir kısmı acayip ihtilaflı (controversial) yani tartışma taraflarının kendileri dışındakileri pek de ikna edemedikleri konular. Nature versus nurture, yok efendim hayatta pragmatism mi onemlidir idealism mi, arzu edilen başarıya ulaşmak için yapılan fedakarlıkların çizgisi var mıdır yok mudur, davranış dediğimiz mevzu insana özgüdür de kalıtımına mı bağlıdır yoksa maruz kaldığı çevre şartlarına mı, daha neler neler. İnsanların yıllarını harcayıp, üzerine sayfalarca yayınlar çıkardıkları konular hakkında sizden yirmi bilemediniz otuz dakika içinde kendi içinde tutarlı, sofistike, 'i personally belieeeeve that this is a pencil' ingilizcesi içermeyen bir söylem ve metin geliştirmeniz bekleniyor. Ya da benzer bir konuda dinledikleriniz hakkında bir-bir bucuk dakikalık ufak bir konuşma. <br /><br /><a href="http://bp1.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R6mqGCauiJI/AAAAAAAAABA/0f9viKKfQOI/s1600-h/Go%CC%88ru%CC%88nt121.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://bp1.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R6mqGCauiJI/AAAAAAAAABA/0f9viKKfQOI/s320/Go%CC%88ru%CC%88nt121.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5163845468461893778" /></a>Şimdi ben burada, "vay efendim felsefe ve toplumbilimcilerin alanına tecavüzdür bu! nasıl yaparlar bunu körpecik öğrencilere!" tarzı sıkıcı bir üslup geliştirme niyetinde değilim. Değilim çünkü iş o kadar basit değil. Ama bu durum söz konusu yöntemi sorgulamayacağım anlamına gelmemeli. Lanetlemekten bahsediyordum daha önce, konuya sıkıcı çözümler bulup kendi dediğini kabul ettirmeye çalışan zihniyeti. E tabii yüzkusur dolar verip, işinizi gücünüzü aksatan bir sınavda da böyle Don Kişot vari hareketlere girmek de çok afedersiniz göt, boş zaman biraz da şişkin cüzdan ister. Bu bizim tarafımızdan alınan poz. Peki bu testleri hazırlayanlar ne düşünüyor bu soru bankalarını hazırlarken? Maksat akademik yabancı dil yeterliliğini ölçmek olduğundan dolayı, gidip haliyle akademik dünyadan metinler ya da alıntı sözler getiriyor, soyut olandan somut olanı çıkarmanızı bekliyorlar. Ya da beklemiyorlar bilmiyorum, belki de ben gereğinden karmaşık düşünüyorum olayı. "Bak ekrana, koyul klavyeye, yaz bize düzgün bir şey, biz de verelim senin notunu" mu diyorlar? Eğer buysa (ki ben öyle olduğunu düşünüyorum) durum, ben buna karşıyım ve biliyorum, elimden hiçbir şey gelmez şu aşamada. Cuma öğlen gidip paşalar gibi TOEFL IBT sınavına gireceğim ve din dersinden 5 almak için yazdıklarına inanmasa da yazmaya devam eden, ayıya dayı diyen ortasonda okuyan öğrenci kıvamında idealizmi pragmatizme karşı savunacağim (ya da tam tersi, o günkü havaya bağlı). Ama durumun farkında olup da bunu yapmaktan içim rahatsız. Birçok insan da buna benzer birçok olayı yaşarken, ne olup bittiğini biliyor ama üç maymunu oynayıp yoluna devam ediyor. Geriye sadece sıkıcı, spekülatif, bir yere bağlanmayan tartışmalar çıkıyor. <br /><br /><a href="http://bp0.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R6mu5yauiLI/AAAAAAAAABQ/tOLG-KT9UJ4/s1600-h/Go%CC%88ru%CC%88nt129.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://bp0.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R6mu5yauiLI/AAAAAAAAABQ/tOLG-KT9UJ4/s320/Go%CC%88ru%CC%88nt129.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5163850755566635186" /></a>Bugün Haluk Şahin Radikal'deki köşe yazısında "demokrasilerde hayat çoğu kez grinin tonları arasında bir itiş kakış olarak geçer." demiş.O itiş kakış maalesef kendi siyah-beyazlarına sizi çekmek isteyenlerin kontrolünde. Kendini, kendine Gri olarak niteliyenler olay 'gerçek boyut'a taşındı mı ister istemez Siyah ya da Beyaz demek zorunda kalıyorlar. Kimine göre hayatını adayıp, bir 'açıklama' getirmek ve 'çerçeve' çizmek adına case-study üstüne case-study yapacağın bir engin deniz; kimine göre ise "Bu sistem uygulanabilir bir şey değil, olmaz, çöktü zaten" ya da "Olur mu abi, bak şu anda şurada hala uygulanıyor, insanlar benimsemek istedikten (istetildikten) sonra bal gibi de uygulanır" şeklinde iki dakikalik, 'aklın yolu bir' mantığı çözümleri olan, pek de uygulama yönünde ümit vadetmediğinden dolayı biraz hor görülen, gereksiz bir entelektüel iştigal. İki taraf da aynı TOEFL'a giriyor, muhtemelen aynı puanı alıyor, yoluna devam ediyor. Başta demiştim ya, derdim bu sınavların kendileriyle değil dolayısıyla, niyetdışı olarak bana düşündürdükleri. <br />Gri ve zor bir hayat var önümüzde.mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-65161850447105874882008-02-03T05:22:00.000-08:002008-02-03T06:26:53.757-08:00A plague on both your houses!Fotografi gecen yazida bir baslangic noktasi olarak sunmus ve sifirdan baslamaktansa, gorsel materyalin cagristirdiklarini yaziya dokmenin kimi konusmak istedigim konularda bana kolaylik saglayacagini soylemistim. Tabii olabildigince NTV'deki 'Ve Insan' programinin fotograflari arkasinda kullanilan agdali ve de duygusal dilden kacinarak. <br /><br />Gorsel materyal bir yana belli bir tabir, alinti ya da replik de benzer sekilde Yazana (Yaradana der gibi) ilham kaynagi olabilir. Ki bana taa orta-1'de girdigimiz 'Kompozisyon' dersi sinavlarindan beri yarari dokunmustur. Bir cumle, bir fikir, bir tasvir hesabi. Kelime etimiyolojisi yetmiyormus gibi ibare, tabir, tumce ya da deyim ne derseniz artik, kisaca kelime kombinasyonlarinin tarihini kurcalamak da oldum olasi okuyanin insanin ilgisini cekmis ve de nacizane fikrim insanlarin dusunce-dolayisiyla-yasam yapilarina sekil vermistir. "Dil hayatimizi, benligimizi ele gecirdi!" tarzi postmodern tartismalara girmeden ilk deyimimize gecelim.<br /><br />'A plague on both your houses' gecen aralik ayinda tesaduf eseri edge.org'daki bir populer bilim makalesinde karsima cikan bir tabir. Daha dogrusu bir Romeo ve Juliet repligi. Bizim Faruk Birtek'e sorarsaniz Shakespeare gelmis gecmis en etkili politika bilimcisi ya da teoricisi. Kendi sadece tiyatro yazmis ama masallah oyunlari Bati dunyasinin beyinlerine sizmis, iliklerine islemis (bu Faruk Hoca'nin degil benim fikrim). Burada vurgulamak istedigim ne klasisizm ne de evrensellik. Istemdisi analoji (seslisozlukten baktim, ornekseme diye geciyormus turkce'de bu laf, ilginc tabi) ya da cagrisimlardan, aklin yolunun kimi zaman ayni guzergahtan gecmesinden bahsediyorum. Bati dilleri ve edebiyati bolumunden dersini almasa da, az biraz Shakespeare bilen, duyan, baska bir eserde esin kaynagi olmasindan oturu onun turevine maruz kalan herkes, gunluk hayatinda karsilastigi politik bir meselede ucundan ya da kiyisindan da olsa, mutlaka eserlerinden bir parca hatirlayacak, durum karsilastirmasi yapacaktir. Bu politik mesele diplomasi, entrika, muzakere, munazara, hitabet sanatiyla topluma seslenme, ask mi aile mi ikilemi (yenilik mi gelenek mi de diyebiliriz ki bu analoji de ayri bir yazinin konusu olmaya namzet sanirim), guc-cikar iliskileri, iktidar hirsi, vefali olma dogrultusunda karsilasilan sefa mi cefa mi yol ayrimi, vs. vs. olabilir. <br /><br />Genelden ozele geri donus yapacak olursak 'a plague on both your houses', 'her iki aileye de (tarafa da) lanet olsun' seklinde turkceye cevrilebilecek bir obek. Hangi baglamda kullanildigi Romeo ve Juliet'in hikayesine bilenlere asikar olmali. Romeo'nun deli dolu arkadasi Mercurio, Juliet'in kuzeni Tybalt tarafindan bicaklandiktan sonra ofkeyle haykirir etrafa:"her iki tarafa da lanet olsun!" Lanet okumak geliyor cogu zaman insanin icinden ortasinda kaldigini dusundugu hicbir yere baglanmaya niyeti olmayan tartismalara ve de tartisanlara. Kutuplasmanin oldugu her mevzu icin gecerli bu. Olayin kuramina, girizgahina kafa yormaktan edebi kismini ballandiracak enerji kalmadi. Nedir diyorsaniz.. Acin herhangi bir gazeteyi (zaman belirtmiyorum ozellikle), okuyun. Oturun bir yemek sofrasina, dinleyin. Istirak edin bir entelektuel tartismaya, toplumsal meselenin ele alinmasina. Cildirin.mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-14881059780402559722008-02-03T04:57:00.000-08:002008-02-04T03:45:49.107-08:00Istihlak Kulturu<a href="http://bp1.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R6W6hCauiFI/AAAAAAAAAAg/yk9QqscX4TY/s1600-h/G%C3%B6r%C3%BCnt109.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5162737624597563474" style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://bp1.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R6W6hCauiFI/AAAAAAAAAAg/yk9QqscX4TY/s320/G%C3%B6r%C3%BCnt109.jpg" border="0" /></a><br />Istinye semti denilince cogumuzun aklina, kis gunesi esliginde aile-araba-saadet uclusunun bogaz kiyilarinda yaptigi geziler ve pazar curcunasi kapsaminda trafigine mutlaka yakalanilan lagim kokulu yenikoy-emirgan arasindaki koy gelir. Konum olarak soz konusu kokuya 'tepeden bakan' Istinye Park aslina bakarsaniz Maslak civarinda. Zaten ilk duymaya basladim ben insanlardan burayi ve bi turlu kafamda canlandiramadim. Yahu nerede yapmislar bu anlata anlata bitirilemeyen (iyi ya da kotu o ayri konu) alisveris merkezini Istinye'de sorusu inanin geceler boyu icimi kemirdi (Yalaaan!). Sonunda, gecen cumartesi sorunun cevabini aldim; moda ikonografisini hevesle takip eden hanimlarin arabalarini valelere teslim ettigi acik hava alani bir yanda, Besiktas Balik Pazari'nin Truman Show film setini andiran basarili simulasyonu ote yanda, iki yapiyi birbirine baglayan ustu Berlin Bahnhoflarina benzer sekilde camla ortunmus kapali alan ortada; Istinye Park'i soyle bir tavaf ettim ailemle birlikte.<br /><br />Megersem 12 senemi harcadigim lisemin hemen arka tarafindaymis da haberim yokmus Istinye Park. F.M.V Ozel Ayazaga Isik Lisesi'nin guzide ogrencilerine cuma bayrak toreninden kacip siginma mekani olarak ideal yer valla. Yurume mesafesi sayilabilir, food court kismi gayet cesitli. Oh! Sinemasi da cabasi. Tamam vazgecilmez degil ama en azindan degisiklik. Bizim zamanimizda millet Maslak Migros'un Burger King'inde otururdu, sonra gecen sene baktim Boyner'de Starbucks acilmis, oraya gidiyordur 'Isikli Gencler' diyordum. Iyice cesni olmus son yapilanmalar, iyi de olmus.<br /><br />8 yillik egitim kurbani genclerimizi bir yana birakalim, mekana odaklanalim kisaca. Oldum olasi alisveris merkezlerine gitmeyi, orada bir-iki saat gecirip, insan gozlemleyerek toplumun nabzini elimden geldigince yoklamayi, kisa gunun kari birkac kitap-cd almayi pek severim. Piyasa, ortam insani, kiz kesme gibi tabirleri kullanmamayi tercih ettim dikkatinizi cekerim. Istinye Park da gayet betimlemeye calistigim aylak yasam tarzina ev sahipligi yapabilecek bir yer. En azindan bir alternatif, Levent'in otesinde oturanlar icin ise buyuk ihtimal ilk tercih. If! AFM Bagimsiz Filmler Festivali'nin bu sene Beyoglu, Caddebostan'a ek olarak Istinye Park sinemasini da programa dahil etmesi bunun en acik ornegi.<br /><br /><a href="http://bp2.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R6Xr3SauiHI/AAAAAAAAAAw/LomoaEzSXo0/s1600-h/G%C3%B6r%C3%BCnt102.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5162791882919413874" style="FLOAT: center; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://bp2.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R6Xr3SauiHI/AAAAAAAAAAw/LomoaEzSXo0/s320/G%C3%B6r%C3%BCnt102.jpg" border="0" /></a><br />Valla sayfalarca anlatirim ama ne gerek var. Gidin gorun, gorduyseniz yazdiklarim dogrultusunda bir daha gorun. Istinye Pazari denilen yerde, Malatya Pazari onunde papaya, ananas, zencefil vb. bilimum egzotik meyveyi kuru kuru tattiran kirik Turkce'li Japon kizla muabbet edin (bizimkiler kizin Turk oldugunu, benim hayaller aleminde yasadigimi iddia ediyor, olsun), Kabalci'yi soyle bir gezin Besiktas Carsisi=Kabalci Kitabevi ezberini bozun, dev ekranda donen CNBC-E videolarini izleyin arkada calan canli gitaristin Shape of My Heart'ina yaklasan sevgililer gunu hatrina icinizden eslik edin (Victoria'nin Meleklerine selamlar), ne biliyim paraniz bolsa ala franga bir yerde (boyle dedigime bakmayin bu tarz cok yer var Istinye Park'ta, gerek kapali alanda gerek acik hava Milano moda haftasi catwalk alaninda) oglen yemegi yiyin. Pek de baska numarasi yok oyle diger alisveris merkezlerinde olmayan sanirim. Rainforest Cafe diye bir aktraktif bir yer var, Amerika'dan ithal (Chicago'da bir alisveris merkezinde gormustum daha once bir subesini yanlis hatirlamiyorsam) boyle iceriden yagmur sesleri gelen, balta girmemis ormanda cocugunuzla bir cumartesi gecirin mesajli ama ne kadar ilgici cekici, tartisirim.<br /><br /><a href="http://bp2.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R6XsiSauiII/AAAAAAAAAA4/xz4uEPXJckM/s1600-h/G%C3%B6r%C3%BCnt084.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5162792621653788802" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://bp2.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R6XsiSauiII/AAAAAAAAAA4/xz4uEPXJckM/s320/G%C3%B6r%C3%BCnt084.jpg" border="0" /></a>Orada burada (hakli olarak aslinda) surekli bahsi gecen Hint Kast sistemiyle paralel zihniyetle duzenlenmis ic mimari ve de katlar arasinda dukkanlarin niteliksel dagilimiyla vatandasin gelir katsayisi arasindaki istege bagli egilime (elective affinity) daha fazla egilmenin luzumu yok diye dusunuyorum. Konuya mikroekonomik bir yaklasimdir, dogrudur. Bir de onun makro versiyonu var. Istanbul'u Dubai tarzi bir ticari merkez yapma niyetindeki mevcut yonetimler ve de onlari yonlendiren ana akim, Istinye Park'i gorunce daha da algilanir hale geliyor. Kim gelecek buraya peki diger alisveris merkezlerini birakip diye soruyorum. Olur mu, etrafta tonla rezidans yapiliyor, e onlara oturanlar nereden alisveris yapacak, soluk Eti Gida tabelali bakkaldan, cirkin Tuborg birasi satan tekel bayiiden degil tabii ki, cevabini aliyorum. Ve nedense uc ay once Dubaideki insanlara sordugum sorular ile Istanbul'da birlikte yasadigim insanlara sordugumun sorularin birbirine giderek benzemeye basladigi dikkatimi cekiyor. Colun ortasina dikilen onca bina ve alisveris merkezinin, sehirde hicbir uretim yokken, nasil surekli kendini yineleyerekten buyumeye devam ettigi sorusu ('col' kelimesi yerine 'maslak' koyun, 'mecidiyekoy' koyun, 'istanbul' koyun). Evet evet baska bir yazinin konusu bu.mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-37064045542866857432008-02-01T13:10:00.000-08:002008-02-03T08:53:33.174-08:00Initiation<a href="http://bp1.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R6OT1iauiDI/AAAAAAAAAAQ/KrcOxmZH4zE/s1600-h/Go%CC%88ru%CC%88nt011.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5162132145877977138" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://bp1.blogger.com/_AGsNNFk7Tzw/R6OT1iauiDI/AAAAAAAAAAQ/KrcOxmZH4zE/s320/Go%CC%88ru%CC%88nt011.jpg" border="0" /></a>2007 Agustos gunlerinden birinin aksami. Alti bucuk yedi sulari. Geyikli-Bozcaada vapurunun guvertesinden cekilmis soluk gunes ve otede gorunen adanin kara bozkirli tepeleri.<br /><br />Her seyin azi karar cogu zarar demisler. Iyi mi etmisler kotu mu etmisler sorusuna hic dalmayalim. Ama fotografta gozuken aksaumustu gunesi nedense bu basmakalip lafi cagristiriyor bana. Basta istahla giristiginiz bir isten belli bir sure sonra nasil usanmaya baslarsiniz, sevkiniz kirilir, heyecaninizi kaybedersiniz. Ayni o ruh haline burunurmus gibi gelir gunes yaz aksamustlerinde. Gune bomba gibi baslamistir, ayaklari yakar plajin kumlarina vurdukca. Denizden cikarsiniz, terletir adami. Sonra gun ilerledikce, ciktigi zirveden asagi dogru indikce yorulur. Yorulmasi yetmiyormus gibi sizi de yorar. Cani yaniyor gibidir. Sizin de gozunuzu yakar denize vurmasiyla beraber. Isitmaz artik, usursunuz uyandiginiz sekerlemenin ertesinde. Devam eder donusune. Batisiyla birlikte sanki rahata kavusur gunes, siz de hafif hafif esen imbat ruzgariyla yemege oturursunuz.<br /><br />Yukaridaki fotografa benzer bir suru baska poz var elimde, kisitli cozunurluge sahip nokia cep telefonumla cektigim. Aklima estikce ufak ufak yazilarla birlikte onlari buraya yuklemeyi planliyorum. Bos kagit ustunde yazmaya koyulmak zor ama insanin elinde bir baslangic noktasi olunca gerisi daha rahat gelir diye umuyorum.mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-57759115991910412702008-02-01T12:12:00.000-08:002008-02-03T09:00:45.811-08:00Soluk-lanalim<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'><p><object height='350' width='425'><param value='http://youtube.com/v/JZ9He63JcNM' name='movie'/><embed height='350' width='425' type='application/x-shockwave-flash' src='http://youtube.com/v/JZ9He63JcNM'/></object></p></div><br />Sanirim yukarida calan (bu yaziyi okumadan once merak edip play tusuna basmis olmaniz gerekiyordu) parcaya oldum olasi hep bir yerlerde rastladim, rastlatildim; kendimden gecer bir vaziyette dinleyip, dinlerken dalip gidip, sonra da yoluma devam ettim. Bizim kusaga maledilmesi biraz zor ama en azindan bizim kusagin pek cok anne-babalari tarafindan sahiplenilmesi muhtemel gibi geliyor. Procol Harum'un (bu grubu ben bilmiyordum acikcasi daha onceden) belki de en cok bilinen parcasi, 'A Whiter Shade of Pale'. Sarkiyi annem gibi 60'larin o cicek-bocek ortaminda, mini etekli beatles hayrani kizlar ve bol paca pantalon oglanlarin fink attigi o donemin Londra'sinda dinlemek isterdim ama napalim bize de Moda'dan gozuken Kalamis koyu manzarasi, denize nazir banka oturmus bir cift, onlarin yanina usulcana coreklenmis sokak kopeginden ibaret bir ortam nasipmis. Yemin ediyorum arabayi park ettik, bir sure inmek istemedim. Parcanin bitmesini bekleyelim. Iyi de ettim.<br /><br />A Whiter Shade of Pale'i bir sure dadandigim Joe Cocker best of'undan hatirliyorum en cok sanirim. Ama bu parca da tam bir 'Ain't No Sunshine' ya da 'Hasta Siempre' vakasi sanirim. Coverlamayan yokmus, wikipedia'da uzun bir liste cikti karsima. Siraliyorum bir kismini. Sarah Brightman, Zakk Wylde, Johnny Rivers, Bonnie Tyler, Joe Cocker, Eric Clapton feat. Ringo Starr, Michael Bolton, Sammy Hagar. Sarkiya bu aksam rastlamam ise ("parca seni buluyor abi!") cok daha abuk bir sekilde oldu desem yeridir. Radyo 3'te (cok alakasiz) bizim Cumhurbaskanligi Senfoni Orkestrasinin Edvard Grieg konserini canli yayindan dinlerken ara verildi, spiker "simdi unlu muzisyen Fausto Papetti'nin populer Bati muzigi parcalariyla 15 dakikalik bir aramiz" anonsunu yapti ve kirk saattir anlatmaya calistigim tanidik melodi calmaya basladi. Fausto Papetti dedigin bildigin asansor muzigi, yok o kadar haksizlik etmeyelim, yanik suratlarla ellerinde tabaklar acik bufeden yemek secmeye calisan her sey dahil tatil koyu insanlarina arkadan eslik eden gun batimi muzigi saksofoncusu (turkcemizdeki zincirleme isim tamlamalarina giris ZITG 101). Tabii ki parcanin beni ve daha bircok insani, youtube yorumlarindaki ictenlige sapka cikariyorum buradan, yakalama nedeni (catchy tabiati yani) genel gidisata hakim olan hammond organ ve ona eslik eden Bach'imsi melodi. Matthew Fisher isimli amcam sorumluymus soz konusu org tonundan, grubun o donemki bir elemani olaraktan.<br /><br />Lafi cok uzattim. Ilk basta vermeye calistigim romantizmin icine ettim. Farkindayim. Parcayla ilgili daha fazla biografik detaya luzum yok diye dusunuyor ve yazimi simdilik noktaliyorum. Klibe eslik eden Hammond kesmediyse gayet populist bir yaklasim ile Bach'tan "Air on the G string" diyorum.mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-6702928768456102142008-02-01T11:21:00.000-08:002008-02-01T11:52:30.913-08:00Yaz(a)mama UzerineBaktim simdi en son 18 Eylul tarihinde bi seyler karalamisim bu sayfaya. Hatirliyorum zaten ertesinde 20kusur-20kusur Eylul tarihleri arasinda Berlin'e gidip geldik Sinan'la. Ne guzel gunlerdi yarabbim. Peki niye devami gelmedi bu yazilarin? Halbuki kac insan begenerek okudu, "takip edecem abi mutlaka blogunu" yorumlarinin ardi arkasi kesilmedi. Bir kere usengec bir insanim, baslica neden bu olsa gerek. Ama usenme denilen mevhumun da sadece fiziksel bir ataletten ibaret oldugunu (allahim bayiliyorum boyle osmanlica kelimeler serpistirmeye arada!) dusunmuyorum acikcasi. Useniyorum cunku (su bizim 'fiziksel degil fikirsel yerlesim' yazisindan yola cikarsak) yazmaya niyetlenecegim seyleri kafamda bir turlu yerli yerine oturtamamaktan korkuyorum. Butun donem, her paper teslim tarihi yaklasirken bu aciyi yasadim ve sanirim omrum boyunca da yasamaya devam edecegim. E peki kardesim ne degisti de yeniden yazmaya basladin? Bilmem. Sorun da bu zaten. Bir kere yazmaya basladim mi acayip keyif aliyorum, alip basimi gitmek istiyorum. Ama eldeki materyali post ettikten sonraki bir muddet yazdigim kelimeler kafamda dolaniyor, icimi kemiriyor, geri donup donup kontrol etme, edit etme, degistirme, silme, ortadan kaldirma hissi uyandiriyor. Sanki icimdeki yazar benlik kis uykusuna yatiyor da elestirel benlik devreye giriyor. Ama oyle boyle degil otu boku elestiren, caddebostan cafe-barlarinda yan masadan turkiye dusmani diye ayar yiyen bir elestirmen bu. Usengecligin yaninda diger bir sorun da kafami surekli kurcalayan, artik kullanmaktan nefret ettiren ama dayanamayip kullanacagim kelime, konsept meselesi. Ne yazacagim ben bu bloga? Gunluk heyecanlarimi mi? Gezi anilarini mi? 'Oh monşer cok guzel kitaplar okuyorum, cok guzel filmler seyrediyorum, sana da tavsiye ediyorum' yazilari mi? 'Gercekten boyle bir formasyona ihtiyac var mi mehmetcim aklina geleni yaz' tarzi fikir cimnastikleri iceren, her zamanki uzun cumlelerimi iceren deneme yazilari mi? Mi mi da mi mi, mi mi da mi mi... En sonunda dondum dolastim, ilk bulundugum noktaya geldim ve icimden geldigi gibi yazmaya karar verdim. Aslinda daha once kac kere verdim bu karari 18 Eylulden beri, bi allah bilir bi de etrafimdaki birkac insan. Misal en son efes pilsen blues festivalinde acayip duygulanmis, feci gaza gelmis, bizim anil'a "abiiii! bizim icimizi acacak muzige ihtiyacimiz var. bak soyluyorum. su etrafina bak ya. herkes ne kadar da icten gulumsuyor, nasil da gerdan kiriyor, nasil da hep bir ayaktan dans ediyor" diyerekten ortamdaki buyulu aurayi anlatmaya calisirken bir yandan da icimden bunlari yazma ihtiyaci, durtusu, istegi geciyordu. Ne oldu peki? Cok rasyonel olmaya, neden yazmadigima dair mantikli aciklamalar getirmeye gerek yok. Yazmadim. Ama simdi yaziyorum. Yazmak istiyorum tekrar. Elimden geldigince, zihnimden gectigince.mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-67105518284733375722007-09-18T13:42:00.000-07:002007-09-18T14:52:45.323-07:00Fiziksel degil fikirsel yerlesim"Ne yapmak istedigini bulduguna sevindim." Bu cumleyi duydugunuz anda olay yerinden uzaklasmaya bakin. Ciddi soyluyorum. 22 yasinda, universiteyi bitirmek uzere olan, gelecegi "belirsizlik"lerle dolu bir genc adamsaniz, uzerinize gelen "hayat sekillendirme mufettisleri"nden kacin. Onlarin mottosu bu cumle cunku. Bilmiyorum. Olaya biraz paranoyak bakiyor olabilirim. Ama olsun, su anda oyle bakmak istiyorsam, elimden gelen ne gelir? Zihnimden baska ne gecer?<br />Konuyu biraz acalim zira cok sert girdim yaziya. Son bir senedir kendimi bitmek bilmeyen bir mulakat ve sorgu icerisinde hissediyorum. Iskeleden bindigim taksi sofuru ile konusurken de boyle, liseden beri gorusmedigim insanla biralari yuvarlarken de. Okul bitiyor ya, e artik bir baltaya sap olma vakti geldi. Zaten omrumuz "umut vaadeden genc akademisyen adayi, ogrenci; memlekete hizmet edecek birey; ailenin biricik erkek torunu, yegeni" pohpohlamalariyla gecmis. <br />Hal boyle olunca, insanlarin size pragmatik yaklasimla teftise gelmesi ve hic gitmemesi gibi bir durum olusuyor. Teftis konusu belli. "Hayatini nasil sekillendiriyorsun evladim? Is(in)e yarayacak bir seyler vardir elbet. Bunca yil okudun, okuttuk, okutuldun. Hadi bakalim anlat."<br />Buraya kadar bir sorun yok. Yani. Aslinda var da, yok diye varsayiyorum. Diyaloga devam etmek lazim. Insaniyet acisindan. Sosyal teori acisindan. Gundelik yasamin sagligi acisindan.<br />O gunku halet-i ruhiyenize bagli olarak detayli ya da ustunkoru, kafanizdaki planlari anlatirsiniz. Guzel. Ustune karsidan o tebdil-i kiyafet, aba altindan sopa gosteren cumle gelir.<br />"Ne yapmak istedigini bulduguna sevindim."<br />Anlatilan seyler idealisttir ya. Daha onceden sizle ilgili bilinenlerden farklidir ya. Yeni alinan bilgi, kalici olandir. Oyle olmak zorundadir. Icerige bagli sartlar onu gerektirmektedir. "Antropoloji ha? Aaaaa ne guzel! Ne yapmak istedigini bulduguna sevindim!"<br />Samimi soyluyorum bu yuzeysel cumle yerine; "Hmm, antropoloji ha? Ilginc tabi. Neler var kafanda? Ne yaptin da bu gelecegi sectin simdilik?" tarzi laflar duysam; karsimdaki insanin suratinda "Ya, bu cocugun da kafasi biraz karisik belli. Hadi bakalim gorecez ne yapacagini" ifadesi gorsem; cok daha mutlu mesut ayrilacagim olay mekanindan. En azindan samimiyet var o mesafeli cevabin icinde. <br />Diger insan! Lafim sana! Madem bu kadar ciddi konulari aciyorsun bana, bari boyle yuzeysel yorumlarda bulunma ya! "Bulmak" nedir ki, anlayabilmis degilim ben zaten. Acayip, retorik bir emrivaki.<br />Bu konuyu Hermann Hesse karakterlerine baglayip, derin toplumsal analizlere girme niyetindeyim ama nasil olur bilmiyorum. "Ben"ligini arayan, o cayir senin bu sehir benim dolasan, "birikimleri"ni bir cirpida birakma ve yeni yollara koyulma cesareti olan, eylemleriyle "maymun istahli", "tutarsiz", "liberal", "sadakatsiz" damgasi yiyen karakterlere yapilan, dayattirilan bir emrivakiden bahsediyorum. Herr Hesse'nin romanlari bunlarla dolu (caktirmayin seytanin avukatini oynuyorum). Goldmund'un heykel ustasindan, Siddartha'nin babasindan, Bozkirkurdu'nun tartistigi profesorden duyar gibi olursunuz o etkili cumleyi. "Ne yapmak istedigini bulduguna sevindim." Stabiliteden bahsediyoruz. Bulup, yerlesmekten. Fiziksel bir sey degil bu. "Fikirsel Yerlesim." "Luksunuz yok. Topluma karsi sorumluluklariniz var ve hemen yerine getirmeye baslamalisiniz. Onlara muhtacsiniz. Gun gelip isiniz dusecek. Onun icin, toparlanin. Ne yapmak istediginizi de buldugunuza gore, devam edin." <br />Cok agresif ve bencillik kokan bir yazi oldu farkindayim ama bazen hakikaten isyan edesi geliyor insanin. Yasi ne olursa olsun, butun o ergen asabiyeti ve bunalimiyla bagirmak geliyor. Ne kadar sacma ve klise oldugunun farkinda olsa da. Rasyonellikten bir nebze uzaklasmak istiyor. Ozelestri yapmaktan, isleyen motorun hiriltisini duymaktan bitap dusmusseniz, disardan gelen elestriye takatiniz kalmayabiliyor. Super-ego'nun kafalara kaktigi "Get a life man!" ideasindan kacip, irmak kenarinda oturmak istiyor insan. Gercekten o kadar luks mu bu? Yoksa toplumsal yapinin bize dayattigi bir sey mi sadece? <br />Lafi yine Hesse'den bagliyacagim ama yeni bir baslik acaraktan. Hesse kitaplari Nazi Almanya'sinda yasaklanmis 1930'larda. Ironik odur ki, "Eugeny role model" kokeni Hint Yarimadasinin bir donem hukumdari Aryan irkindan olan Nazi Almanyasi, ayni topraklarin felsefesini benimsemis Hesse'yi disliyordu. Nedeni de cok acik. Gucunu kollektif bir bicimde hareket eden, dusunen, ureten, ureyen insanlarindan alan bir ulkeden bahsediyoruz. Yapisalciligin hakim oldugu topraklardan. E simdi siz kalkip bu adamlara, "Ben dogu felsefesini ozumsedim, uzun bir yolculuga cikma niyetindeyim, kendimi, icimdeki "ben"leri, "Om"u ariyorum, kazik kadar oldum ama ruh olarak ergenim, yarismaci arkadaslara basarilar dilerim" derseniz, tabii ki sizi dislarlar, tabii ki de yasaklarlar. Ben sanmiyorum ki bu durum Nazi Almanya'siyla sinirlidir. Hesse tarzi bir felsefeyi gudenler, gunumuz toplumlarinin genelini olustur(a)mazlar gibi geliyor uzun lafi kisasi. "Oooo, Hesse okuyorum, cok marjinalim, cok farkliyim!" tarzi bir arguman sunmuyorum kesinlikle. Ama bir yandan da, o taksi soforunun bakis acisini aklimdan cikarip atamiyorum. <br /><br />- Ne okuyoruz genc?<br />- Biyoloji abi.<br />- Nasi bi sey bu simdi, tip gibi bi sey mi? (benim cevap "molekuler biyoloji ve genetik" olsaydi, bu replik "tip tutmadi mi"ya donerdi, tecrubeyle sabittir)<br />- Eh oyle de sayilabilir. Insan calisman gerekmiyor. Canli olan herhangi bir seyi inceliyosun, okuyosun iste durmadan.<br />- Ha sen profesor gibi bi sey olacan ("bi boka yaramican"in kibarcasi). Bak benim bi yegenim var, herif haytanin teki ama kafasi zehir gibi..... (Bu diyalog boyle gider)<br />- Ben musait bir yerde ineyim.mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-20289645139975266722007-09-14T12:09:00.001-07:002007-09-14T12:38:13.523-07:00Istanbul mu, you stumble mi?<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'><p><object height='350' width='425'><param value='http://youtube.com/v/lQbNDmm09bQ' name='movie'/><embed height='350' width='425' type='application/x-shockwave-flash' src='http://youtube.com/v/lQbNDmm09bQ'/></object></p></div><br /><br />Berlin konusu acilmisken, U2'nun soz konusu klibini paylasmadan edemedim (sanki yillardir biliyormusum gibi, daha bugun ilk defa izledim be!). Neyse klibe rastgelmemistim ama parcayi U2 favorilerime baya zaman once yerlestirmistim. Hatta o zamanlar genciz, heyecanliyiz. Ingilizcemiz de o kadar mantik cercevesinde ilerlemiyor, "Sagir duymaz uydurur" zihniyeti duruma hakim. Ikinci verse basindaki <br />"Red light, grey morning<br />You stumble<br />Out of a hole in the ground"un, "you stumble"ini baya baya "Istanbul" diye duymustum ben. Ilerleyen kisimda "Miami, New Orleans, London, Belfast and Berlin" diye devami da geliyor ya. Gercegin farkina ne zaman vardim hatirlamiyorum. <br />Parcanin gezi soundtrack'ina girmesi dilegiyle..mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-70007496946928429912007-09-14T11:05:00.000-07:002007-09-14T12:04:14.690-07:00Wir fahren nach Berlin!Basliktan da anlasilacagi uzere, Berlin yollarina dusmek uzereyim. Uzereyiz daha dogrusu, Sinan'la beraber. Entellektuel olma gayretindeyiz ya, e birazcik (Sinan'in benden cok) U2 dinlemisligimiz de var. E o zaman 4 gunlugune de olsa nereye gidilir? "Berlin tabii ki abi!" Isin dogrusu, German Wings Turkiye'den direk Almanya ucuslarini Dusseldorf'a yapsaydi yazinin basligi "Wir fahren nach Dusseldorf!" da olabilirdi gayet, eninde sonunda Berlin'e ugramaya niyetlendiysek de.<br /> <br />Yolculugun arifesinin halet-i ruhiyesiyle ilgili daha once de yazabilirdim ama burokratik gidisat yani "4 gunluk turist vize"yi barindiran pasaportum Alman Konsoloslugundan daha bu aksamustu geldi. Gecmis donemde yasadigim Amerika vize sorunlarindan sonra (reddedilmedim ama bekletildim diyelim) "Bati"yla olan ilk dis munasebetim bu vize basvurusu oldugundan dolayi, anksiyetemi, son ana kadar, ayni duzeyde tutmayi basardim valla. Simdi ise tuhaf bir mutluluk var. Gozlerde bir doluluk, boyle bir patlama oncesi sessizlik.<br />Gidiyoruz ya! <br /><br />Gectigimiz temmuz ayi, Bursa'da kazidayken, o kiymetli aksamustu sekerlememin sonuna dogru belli oldu bu seyahat aslinda. Uykunun sonuna dogru vucut bulan pelte halinden kurtulmak icin yatakta gerine gerine bir o yana bir bu yana donup dururken, Sinan'in "Abi ucuza bilet buldum Berlin'e, sen de gelmek ister misin? telefonu geldi. Aslinda o donem oyle bir moddaydim ki, teklif edilen istikamet Berlin degil Patagonya olsaydi (Patagonyalilar alinmasin, en son boyle bir tartisma ciktiginde Mehmet Yasin bir sonraki gezi yazisini Guney Arjantin uzerine yazmisti), yine kredi karti numaralarimi verip, o istikamette yoluma devam ederdim. O an bileti alinca gitmis kadar oldum zaten Berlin'e. Boyle nazar degmesin diye kimseye soylemiyorum. Hatta mal gibi Sinan'i da tembihliyorum, "Kimseye soyleme buyusu bozulmasin" diye. Neyin neresi bozulacaksa! Hayir efendim boyle zamaninda niyetlenip, kirk sulalemize ballandira ballandira anlatip, sonrasinda patlayan (kasirga olaraktan da (Katrina), vize basvurusu olaraktan da) seyahat planlarim var. Uzun ve huzunlu mevzuular simdi anlattirmayin canim. <br />Sonra kazi bitti, bir suru yere gidilip gelindi. Gecen sali da (11 eylul sabahi yani) Gumussuyu Satosunun surlarina dayanildi. Basvuru yapildi. Sonucu beklenmeye basladi (Basvuru surecinde toplanan belgeler, dolayisiyla yasanan gereksiz gerginliklere vs. deginmiyorum hic, gerek yok).<br /><br />Ya bu birini beklerken evde gecirilen zaman kadar iskence bir sey yasamadim sanirim. Iskence lafi iddiali oldu biraz farkindayim. Gicik diyelim isterseniz. Daha kucukken gelisti bende sanirim bu hissiyat. 7-8 yasinda cocuksundur. Aksam yemege misafir gelecektir. Senin de sevdigin insanlardir. O velet halinle, oturup muabbet etmekten, "kendini buyuk hissetmek"ten keyif aldigin insanlardir (Mizansen yaratiyorum. Caktirmayin, bozmayin havami). Atiyorum, bu insanlar 8'e dogru mu gelecekler, gunlerden de cumartesi. Abi, aksamustu 5'ten baslayarak ben hicbir sey yapamaz hale gelirdim. Anne zaten evin icinde fir donuyordur. Sofranin kurulmasina yardim edersin falan. I ih. Kesmez. Ne yapmaya baslasam, 10 dakika sonra konsantrasyonumu kaybederdim. Birileri gelecek ya eve. Her an gelebilirler! Tetikte ol! Rahat durma, ortaligi dagitma! Boyle salak salak salonun ortasinda dolanir dururdum valla. Bugun de ona benzer bir durum soz konusu oldu. UPS getirecek pasaportu. Sabah girdim baktim sitesine, 9:kusurda Umraniye'den yola cikmis benim pasaport. Bir yandan diyorum ki; "Ulan simdi Umraniye taa neresi, Moda heralde bu herifin son duragi olur, aksama kadar gelmez." Ama bir yandan da her an gelebilir anksiyetesi, erkenden cikti ya yola. Valla yemeden icmeden kesildim yahu. Sicasim var. O da olmuyor. Simdi tam sifonu cektigim anda, herif gelir. Kapiyi duymam. Evde kimse yokmus diyip, ceker gider falan. Sonra ugras dur. Oturdum salak salak bir seyler okuyayim, dedim. Olmadi. Winning oynayayim dedim. Olmadi. Oyuna kendimi veririm de kapinin calmasini duymam diye mi dusundum nedir? Histeri diye buna diyorlar sanirim. Hani Freud zamanindan sonrasina aktarilmamisti bu "hastalik".. <br /><br />Neyse, aksamustu 6 sularinda geldi Kurye Kudret ve pasaport. Adama "Nerden kaldin Kudretcim ya!" tarzi bir cikis yapinca, "Eee.. Siz benim adimi nerden biliyorsunuz?" diye sordu haliyle. Adamlar kendi sunduklari internet takip sisteminden haberdar degilse ben napiyim. Orada kabak gibi yaziyodu sabahtan beri, "Umraniye'den yola cikti, Kudret Cakir getiriyor senin pasaportu Mehmetcim, merak etme, UPS'e guven sen" diye.<br /><br />Lafi uzattim bu sefer ama olsun. Umalim da bir son dakika tersligi cikmasin, yola cikalim bir an once...mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-5722654991028625032007-09-13T10:42:00.000-07:002007-09-13T15:08:56.581-07:00Facebook sen neymissin ya!Valla kac aydir surekli kacindigim bir olusumdu bu site. Uye olanlar bilir, kendiniz bu tuhaf "yonjamsı" dunyanin bir parcasi olurken, e-mail hesabinizdaki adres listesindeki insanlara "Gelin siz de kapilin bu dalgaya!" mesaji atabiliyorsunuz. Gecen donemden beri gelen mailleri umursamamaya calisiyordum. Taa ki, kuzenimin dugununde, kendisiyle alakasiz bir sekilde halay cekmeye basladigim, pek kadim dostum Ozgur Bozcaga'nin israrlarina dayanamayip uye olana dek. Ne yalan soyliyeyim, ortam etkileyici. Her sign out ettiginizde, buruk ama bir o kadar da keyifli bir nostaljik tad birakiyor damaklarda. Insanin Ilkokul-Ortaokul mezuniyet toreninden sonra, kulaktan dolma haberleri saymaz isek, bir daha hic gormedigi-konusmadigi arkadaslarina onca yil sonra yeniden rastlamasi gercekten tuhaf bir duygu. Bu site yuzunden midir artik bilmiyorum, yillarin, sanildigindan da hizli gectiginin farkina vardim su son donemde. Degismeyen yuz ifadelerine araya giren zaman icerisinde eklenen "dokulen sac", "alinan kilo", "degisen tarz", "birakilan kirli sakal" ozellikleri. "Ulan bu herifle servisle eve donerken az kavga etmedik, nasil olmus da universiteyi bitirmis, master'a bile baslamis?" hayiflanmalari. Soz konusu insanlarin fotograflarina bakinca hafif hafif icinizi sallayan, tuhaf bir kiskanclik hissi hatta. Haset degil kesinlikle. Ama ne zaman birbirimizi biraktik da; baska insanlarla takilmaya basladik, baska sehirlerde gezdik, eglendik, yedik, ictik, sevindik, rezil olduk, uzulduk, toparlandik? <br />Bilgi oburlugunun baska turlusu sanirim bu. "Ani birlikte yasama oburlugu" mu desek? Yanindakilerle tanismasam da, 10 senedir gormedigim ortaokul hazirliktaki sira arkadasimin bu yazki Bodrum tatilinde olmak istemez miydim? Isterdim sanirim. Ben o sirada, Bozcaada'da gunumu gun ediyorsam bile. Gereginden fazla romantik oldu farkindayim ama insan, bazi (zamaninda hayatinin onemli bir kismini isgal eden) kisileri, olgulari, degerleri, seyleri unuttugunun farkina varinca gercekten boyle hissedebiliyormus. O uzun arkadas listesinde, bambaska ortamlarda tanistiginiz insanlarin, o "gulumseyen" profil resimlerini alt alta, ust uste gorunce boyle hissediyormus. Anilar kisa devre yapiyormus, birbirini domine etmeye calisiyormus. Romantik mi, melankolik siz karar verin..<br /><br />Wikipedia hastaligimin kazandirdigi insanlardan biri olan, Yale'in unlu psikoloji arastirmacisi Stanley Milgram'in deneylerinden biri olan "Small World Experiment"in de, en azindan belli bir donem ve sosyal cevre insanlari icin gecerli olduguna inanmaya basladim Facebook yuzunden. Ayni network ustundeki insanlar, atiyorum 6 kisi uzerinden, tanidigin-tanidiginin-tanidiginin-tanidiginin-tanidiginin-tanidigi cikarlar. "Friends in common" buttonu bu ise yariyor sanirsam. Farkli zaman dilimlerinde tanisip, kaynasip, koptugunuz farkli insanlar bir bakmissiniz, sizden ayri bir ucuncu boyutta ayni sekilde muabbeti ilerletmisler. Herkes birbirine ayni soruyu soruyor. "Sen bunu nerden taniyorsun?", "Hayir, anladim da; sen onu benim yanimda gormus muydun ya?", "Allah allaaah! Yahu kardesim, bu herif senin listende ne ariyor yahu?" gibi.<br /><br />Kac keredir bu tarz olusumlar biz bumerang kusagi arasinda populer olup daha sonra bu populeritesini kaybetmistir. Detayli bir liste icin, "80'lerin sonunda 90'larin basinda cocuk olmak" tarzi gruplara basvurabilirsiniz. Ama Facebook sanirim daha uzun soluklu bir macera olacak. Cunku cok daha fazla insan kullaniyor. Eskiden, en azindan benim icin, hep belli bir kesime hitap eden siteler mevcuttu. Atiyorum, Ortakantin, sosyallesmeye calisan universiteliler; Yonja, koku Darwine uzanan hormonal guduler; Last.fm muziksever gencler vs vs. Facebook sanki butun bu insanlarin ustkumesini olusturuyor. "Internetle hic alakasi yoktur ya, oyle chatle mhatle" diyebilecegim cogu insan bile, baktim uye olmus, sayfasini cicekle bocekle doldurmus. Tabii, "Ben en populerim!", "En uzun arkadas listesi bende!" gaziyla, lisede kantinde karsilasti mi, yuzune bile bakmadigi insanlara dahi "Add as a Friend" requesti gonderen kesimi yukaridaki guzide grubun icinde gormuyorum, gormek de istemiyorum.<br /><br />Simdilik aklima gelenler bu kadar. Daha uzun uzun yazilabilir tabii ama tadinda birakmak lazim..mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4198619676199406588.post-58605658618330310732007-09-13T10:17:00.001-07:002007-09-13T10:41:32.854-07:00Praise You<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'><p><object height='350' width='425'><param value='http://youtube.com/v/4ULVQOneeZE' name='movie'/><embed height='350' width='425' type='application/x-shockwave-flash' src='http://youtube.com/v/4ULVQOneeZE'/></object></p></div><br /><br />Hem basrol hem de yonetmen olarak Spike Jones imzali efsane klipte sample edilen parcanin akustik versiyonuna denk geldim bugun. Paylasayim dedim..<br /><br /><div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'><p><object height='350' width='425'><param value='http://youtube.com/v/huz-jRo2hLs' name='movie'/><embed height='350' width='425' type='application/x-shockwave-flash' src='http://youtube.com/v/huz-jRo2hLs'/></object></p></div>mekincihttp://www.blogger.com/profile/05382165791838889505noreply@blogger.com0